Waarom ontwikkelen wij recycling van batterijen?

Het tekort aan materialen veroorzaakt door de snelle toename van EV en ESS

Onjuiste verwijdering van batterijen kan vervuiling door zware metalen en giftige gassen veroorzaken.

De dichtheid van lithium en kobalt in batterijen is veel hoger dan die van mineralen, wat betekent dat batterijen de moeite waard zijn om te recyclen. Het recyclen van anodematerialen bespaart meer dan 20% op de batterijkosten.

Regelgeving voor het recyclen van lithium-ionbatterijen op verschillende gebieden

De VS

In Amerika bezitten de federale, staats- of regionale overheden het recht om lithium-ionbatterijen weg te gooien en te recyclen. Er zijn twee federale wetten met betrekking tot de recycling van lithium-ionbatterijen. De eerste isWet op het beheer van kwikhoudende en oplaadbare batterijen. Het vereist dat bedrijven of winkels die loodzuurbatterijen of nikkel-metaalhydridebatterijen verkopen, afgedankte batterijen accepteren en recyclen. De methode voor het recyclen van loodzuurbatterijen zal worden gezien als het sjabloon voor de toekomstige actie op het gebied van het recyclen van lithium-ionbatterijen. De tweede wet isWet op het behoud en herstel van hulpbronnen (RCRA). Het vormt het raamwerk voor de manier waarop niet-gevaarlijk of gevaarlijk vast afval moet worden afgevoerd. De toekomst van de recyclingmethode voor lithium-ionbatterijen kan onder het beheer van deze wet vallen.

EU

De EU heeft een nieuw voorstel opgesteld (Voorstel voor een VERORDENING VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD betreffende batterijen en afgedankte batterijen, tot intrekking van Richtlijn 2006/66/EG en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 2019/1020). Dit voorstel vermeldt giftige materialen, waaronder allerlei soorten batterijen, en de eis inzake beperkingen, rapporten, labels, het hoogste niveau van de ecologische voetafdruk, het laagste niveau van kobalt-, lood- en nikkelrecycling, prestaties, duurzaamheid, losmaakbaarheid, vervangbaarheid, veiligheid , gezondheidsstatus, duurzaamheid en due diligence in de toeleveringsketen, enz. Volgens deze wet moeten fabrikanten informatie verstrekken over de duurzaamheid en prestatiestatistieken van batterijen, en informatie over de bron van de batterijmaterialen. Het due diligence-onderzoek in de toeleveringsketen is bedoeld om eindgebruikers te laten weten welke grondstoffen erin zitten, waar ze vandaan komen en wat hun invloed is op het milieu. Dit is om het hergebruik en de recycling van batterijen te monitoren. Het publiceren van de toeleveringsketen van ontwerp en materiaalbronnen kan echter een nadeel zijn voor Europese batterijfabrikanten, daarom zijn de regels nu niet officieel uitgegeven.

Europese landen

Sommige Europese landen hebben mogelijk hun eigen beleid inzake het beheer van de recycling van lithium-ionbatterijen.

Groot-Brittannië publiceert geen regels voor de recycling van lithium-ionbatterijen. De overheid stelde altijd voor om een ​​belasting te heffen op recycling of verhuur, of een vergoeding te betalen voor de goede zaak. Toch komt er geen officieel beleid naar buiten.

Duitsland heeft een juridisch kader voor de recycling van lithium-ionbatterijen. Zoals de wetgeving voor recycling in Duitsland, de Duitse batterijwetgeving en de wetgeving inzake recycling aan het einde van de levensduur. Duitsland legt de nadruk op EPR en verduidelijkt de verantwoordelijkheid van fabrikanten, consumenten en recyclers.

Frankrijk heeft lange tijd wetten uitgevaardigd voor het recyclen van batterijen, en deze wetten zijn soms gewijzigd. De wetten kondigen een verplichte verantwoordelijkheid aan voor het inzamelen, classificeren en recyclen van batterijen voor fabrikanten en verkopers.

China

China heeft een aantal regels uitgevaardigd over vast afval en gevaarlijk afval, zoals de wet inzake de beheersing van de vervuiling door vast afval en de regels voor de beheersing van de vervuiling van afgedankte batterijen, die betrekking hebben op de productie, recycling en vele andere gebieden voor lithium-ionbatterijen. Sommige beleidsmaatregelen reguleren ook de batterijen van Chinezen in het buitenland. De Chinese overheid heeft bijvoorbeeld een wet uitgevaardigd om de import van vast afval naar China te verbieden, en in 2020 werd de wet gewijzigd om al het afval uit andere landen te dekken.

Azië

Er zijn in Japan veel juridische voorwaarden die de recycling van batterijen regelen. Japan Portable Charging Battery Recycling Center (JBRC) is verantwoordelijk voor de recycling in Japan.

India publiceert ook regelgeving voor afgedankte batterijen. Ze vereisen dat fabrikanten, verkopers, consumenten en elke entiteit die te maken heeft met recycling, quarantaine, transport of reconditionering hun eigen verantwoordelijkheid op zich nemen. Ondertussen zullen overheden een centraal EPR-registratiesysteem voor het management opzetten.

Australië heeft nog geen relevant recyclingbeleid.

Deuitdagingvan het recyclen van batterijen

Het is moeilijk om batterijen met een andere constructie te verzenden of weg te gooien.

Het recyclen van batterijen met complexe anodematerialen is moeilijk. Bovendien zijn de gerecyclede batterijen niet in staat de fietsprestaties van nieuwe batterijen te herstellen.

De complexiteit van batterijen, het vacuüm van toezicht en de niet-gestandaardiseerde markt verlagen de winst van recycling, waardoor het oneconomisch wordt. Om nog maar te zwijgen van de problemen met verzamelen, transporteren, opslaan en andere logistieke problemen.

Conclusie

Het is een noodzakelijke en dringende taak om lithium-ionbatterijen te recyclen, ongeacht de visie op milieubescherming of besparing van hulpbronnen. Veel landen richten zich inderdaad op het recyclen van batterijen en doen meer onderzoek. De uitdagingen liggen vooral op het gebied van: het verlagen van de kosten, het ontwikkelen van een betere commerciële modus, betere verzendmethoden, het verbeteren van de classificatie, de technologie voor het scheiden van materialen, het standaardiseren van de recyclingprocedure en het vormen van een industriële regelgeving en een goed recycling- en hergebruiksysteem.