De situatie van de recycling van lithium-ionbatterijen en de uitdaging ervan,
Lithium-ionbatterijen,

▍SIRIM-certificering

Voor de veiligheid van personen en eigendommen heeft de Maleisische overheid een productcertificeringsprogramma opgesteld en toezicht gehouden op elektronische apparaten, informatie en multimedia en bouwmaterialen. Gecontroleerde producten kunnen alleen naar Maleisië worden geëxporteerd nadat het productcertificeringscertificaat en de etikettering zijn verkregen.

▍SIRIM QAS

SIRIM QAS, een volledige dochteronderneming van het Malaysian Institute of Industry Standards, is de enige aangewezen certificeringseenheid van de Maleisische nationale regelgevende instanties (KDPNHEP, SKMM, enz.).

De secundaire batterijcertificering is door KDPNHEP (Maleisische Ministerie van Binnenlandse Handel en Consumentenzaken) aangewezen als de enige certificeringsinstantie. Momenteel kunnen fabrikanten, importeurs en handelaren certificering aanvragen bij SIRIM QAS en het testen en certificeren van secundaire batterijen aanvragen onder de gelicentieerde certificeringsmodus.

▍SIRIM-certificering - Secundaire batterij

Secundaire batterijen zijn momenteel onderworpen aan vrijwillige certificering, maar zullen binnenkort onder de verplichte certificering vallen. De exacte verplichte datum is afhankelijk van de officiële Maleisische aankondigingstijd. SIRIM QAS is al begonnen met het accepteren van certificeringsverzoeken.

Certificering secundaire batterij Standaard: MS IEC 62133:2017 of IEC 62133:2012

▍Waarom MCM?

● Een goed technisch uitwisselings- en informatie-uitwisselingskanaal opgezet met SIRIM QAS, die een specialist heeft toegewezen die uitsluitend MCM-projecten en -vragen zou behandelen en de meest recente informatie op dit gebied zou delen.

● SIRIM QAS herkent MCM-testgegevens, zodat monsters kunnen worden getest in MCM in plaats van te worden afgeleverd in Maleisië.

● Het bieden van een one-stop-service voor de Maleisische certificering van batterijen, adapters en mobiele telefoons.

De dichtheid van lithium en kobalt in batterijen is veel hoger dan die van mineralen, wat betekent dat batterijen de moeite waard zijn om te recyclen. Het recyclen van anodematerialen zal meer dan 20% van de batterijkosten besparen. In Amerika bezitten de federale, staats- of regionale overheden het recht om lithium-ionbatterijen weg te gooien en te recyclen. Er zijn twee federale wetten met betrekking tot de recycling van lithium-ionbatterijen. De eerste is de Wet op het beheer van kwikhoudende en oplaadbare batterijen. Het vereist dat bedrijven of winkels die loodzuurbatterijen of nikkel-metaalhydridebatterijen verkopen, afgedankte batterijen accepteren en recyclen. De methode voor het recyclen van loodzuurbatterijen zal worden gezien als het sjabloon voor de toekomstige actie op het gebied van het recyclen van lithium-ionbatterijen. De tweede wet is de Resource Conservation and Recovery Act (RCRA). Het vormt het raamwerk voor de manier waarop niet-gevaarlijk of gevaarlijk vast afval moet worden afgevoerd. De toekomst van de recyclingmethode voor lithium-ionbatterijen kan onder het beheer van deze wet vallen. De EU heeft een nieuw voorstel opgesteld (Voorstel voor een VERORDENING VAN HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD betreffende batterijen en afgedankte batterijen, tot intrekking van Richtlijn 2006/66/EG en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 2019/1020). Dit voorstel vermeldt giftige materialen, waaronder allerlei soorten batterijen, en de eis inzake beperkingen, rapporten, labels, het hoogste niveau van de ecologische voetafdruk, het laagste niveau van kobalt-, lood- en nikkelrecycling, prestaties, duurzaamheid, losmaakbaarheid, vervangbaarheid, veiligheid , gezondheidsstatus, duurzaamheid en due diligence in de toeleveringsketen, enz. Volgens deze wet moeten fabrikanten informatie verstrekken over de duurzaamheid en prestatiestatistieken van batterijen, en informatie over de bron van de batterijmaterialen. Het due diligence-onderzoek in de toeleveringsketen is bedoeld om eindgebruikers te laten weten welke grondstoffen erin zitten, waar ze vandaan komen en wat hun invloed is op het milieu. Dit is om het hergebruik en de recycling van batterijen te monitoren. Het publiceren van de toeleveringsketen van ontwerp en materiaalbronnen kan echter een nadeel zijn voor Europese batterijfabrikanten, daarom zijn de regels nu niet officieel uitgegeven.